Charlotte Holthuijsen: "van Krekeltje naar dirigent” Door J.M.H. Weten   Het is 1997 als Charlotte voor het eerst kennismaakt met het Mitswa koor. Ter gelegenheid van het 5 jarig bestaan wordt er een reünie georganiseerd voor 3 (oud)koren uit de parochie: Oktopus, Eigen Wijs en Mitswa. Charlotte heeft bij Eigen Wijs gezongen en een jaar na oprichting van het koor ging zij fluit spelen bij het combo van het koor.

 

Voor veel mensen binnen de parochie is Charlotte een bekend gezicht. Vanaf haar zesde zong zij bij kinderkoor De Krekeltjes in de RK kerk. In 1985 werd Eigen Wijs opgericht en kon zij haar muzikale "carrière” daar voortzetten. Charlotte speelde toen al flink wat jaren blokfluit en was in die periode overgestapt naar privéles voor de alt- en basblokfluit. Zij speelde bas in een blokfluitkwartet met repertoire van Bach tot de Beatles. Ook was zij vrijwilligster in de crèche of misdienaar tijdens kerkvieringen in de parochie.

Tijdens het laatste jaar van haar Middelbare schoolopleiding werd zij door haar muzieklerares opgegeven voor een auditie voor het Conservatorium in Rotterdam. Haar lerares was van mening dat zij niets meer toe te voegen had aan de bekwaamheid van deze leerling en dat zij in de muziek een "op niveau hoger moest gaan spelen”. Nu, ruim twintig jaar later, weet Charlotte nog steeds hoe zij tot haar schrik en ook verbazing werd aangenomen als enige (blokfluit)leerling van dat jaar: ‘muziek was mijn lust en leven maar niet mijn toekomstbeeld: ik wilde eigenlijk verpleegster worden’.

Na een jaar studie bleek dat Charlotte het conservatorium niet geheel ambieerde: ‘om solistisch op te kunnen treden moet je heel diep gaan, je diep in de schulden steken en goed zijn (denk bijvoorbeeld aan Frans Brüggen of het Loeki Stardust Quartet). Het alternatief was muziekles geven op muziekscholen. Omdat ik "Mieke hou je vast...” laten spelen door 6-jarigen niet echt zag zitten ben ik gestopt’.

In datzelfde jaar is Charlotte verhuisd van Nieuw-Vennep naar Etten-Leur en via-via kwam zij bij de opleiding Assistent in de Gezondheidzorg terecht. Zij volgde een 3 jarige opleiding tot doktersassistente en deze opleiding bleek wel te voldoen aan haar ideaal: werken in de zorg.

In de jaren die volgden werkte zij in het ziekenhuis van Breda maar bleef de muziek ook een grote plaats innemen. Zij werd fluitiste bij een koor in Etten-Leur en floot mee in het plaatselijke Taizé koor. Dat laatste koor was een eerste opstap naar meer muzikale leiding bij koren: Charlotte kreeg het verzoek om de muzikale leiding op zich te nemen van het combo wat bestond uit piano, hobo, klarinet, (dwars)fluiten en viola da Gamba (een "beenviool”).

In 1999 kwam Charlotte op invitatie van vriendin Marleen naar de Feestweek in Nieuw-Vennep. Daar leerde zij Arjo van Damme kennen. Tussentijds speelde zij af en toe bij Mitswa op uitnodiging. Charlotte weet nog goed hoe ze dat vond: ‘het was een geweldig iets om mee te maken, de sfeer, de professionaliteit en de concentratie van een ieder bij dit koor. Strakke leiding, mooie liederen en een warm ontvangst‘.

Na een goed jaar pendelen tussen Etten-Leur en Nieuw-Vennep besloot zij definitief terug te gaan naar Nieuw-Vennep.

Inmiddels is zij getrouwd met Arjo, heeft 2 kinderen (Kars 13 en Bart bijna 10) en werkt zij als polikliniekassistente Neurologie/Neurochirurgie in het Alrijne ziekenhuis op 3 locaties. Als nevenfunctie doet Charlotte ook een stukje ICT op de poli en roosteren (inroosteren artsen, assistenten etc.). Zoals zij zelf zegt: ‘het is fijn om mensen te kunnen helpen, het geeft een goed gevoel als ze tevreden weggaan en ook dat je bij verdrietige momenten iets voor iemand kan betekenen. Ik doe dit werk nu 23 jaar; het werk is erg gevarieerd, het verveelt nooit en we hebben een hecht team van collega’s en artsen’.

Op de vraag of zij de uitdaging van het klassiek fluit spelen mist wordt er bevestigend geantwoord, maar het verbonden zijn aan een koor en zo bezig zijn met muziek geeft ook veel voldoening. In juli 2015 stopte de toenmalige dirigent van Mitswa om gezondheidsredenen. Charlotte had toen al een paar maanden ingevallen als dirigent en nu werd zij weer gevraagd om als dirigent voor het koor te staan. Aan de tevreden geluiden van koor en parochie is te horen dat zij deze taak naar grote tevredenheid vervult. Charlotte straalt ook uit het leuk te vinden om bij Mitswa te dirigeren.

Met haar vijfenveertig jaar behoort Charlotte nog altijd tot de jongste leden van het koor. Maar hoewel zij steeds meer tegen "grijze koppies” aankijkt is het vuur nog lang niet gedoofd.

Integendeel, met de omvang en de sound die Mitswa nu ontwikkelt, zijn er mogelijkheden te over.

Het koor is druk bezig met het aanschaffen van nieuwe muziek en Charlotte zet onder deze muziek door haar bewerkte arrangementen, zodat er meerstemmig gezongen kan worden en ook de pianobegeleiding tot zijn recht komt.

Als zij gevraagd wordt naar muzikale hoogtepunten uit 25 jaar Mitswa noemt zij – na enig nadenken- de kerstvieringen en diverse concerten. Ook het uitzingen op verschillende locaties was erg leuk, al was het maar vanwege het altijd weer hartverwarmende ontvangst.

Aan de andere kant zit de "kick” van het koor eigenlijk niet eens zo zeer in die gelegenheden. ‘Repeteren is natuurlijk ook hartstikke leuk, maar het leukste ervan is toch als je daar wat waardering voor terug krijgt. Een klaterend applaus uit een volle kerk is daar wel het beste voorbeeld van’.

Waar heeft Charlotte – buiten het zingen om – de beste herinneringen aan bewaard?

‘Ons dagje uit naar Volendam was geweldig. Ook ons jaarlijkse etentje/BBQ is leuk en natuurlijk de Koningsmarkt waar wij met veel kramen staan. Eigenlijk teveel om op te noemen’.

Heeft Charlotte nog wensen of ideeën voor de toekomst?

‘Jazeker! Mijn streven is meer mannen bij het koor te  laten zingen, ik hoop dat we groeien naar meer dan 40 leden en dat we nog veel mooie, nieuwe liederen kunnen laten horen, hier in de kerk maar ook daar buiten. Ik ga voor 30 jaar Mitswa!